ආදරණීය වොට්සන්
----------------------
මම එනකම් ස්ටේශමේ යකඩ බන්කුවට වෙලා කම්මැලි නැතිව පැය බාගයකට ආසන්න කාලයක් බලා ඉන්න සිද්ධ වුනාට ඉස්සෙල්ලම සමාවෙන්න කියල කියනවා. මාත් එක්ක යකඩ බංකුවෙ වාඩි වෙලා ඒ කතා කරපු , හිනා වුනු , ඔහේ බලා හිටපු කාලයට ත් , ස්නායු අග්ගිස්සෙ පිපෙන්න ගිහින් පොහොට්ටු වෙන්න සිද්ධ වුනු මල් වලටටත් , ඒ හැමදේටම වඩා මා වෙනුවෙන් ගෙනාපු මේ ලස්සන තෑග්ගටත් ඔයාට ගොඩක් ස්තූති.කම්මලට බොරු කියල මා බලන්න ඇවිත් , පොත් ප්‍රදර්ශනය ගේට්ටුව ගාවින් මාව ඇරලවල යන්න තරම් කාරුණික වුනු හදවතටත් ආපහු දවසක හමුවෙනකම් සුවඳ මතකයක් වෙන්න දීපු “කමීසයේ“ සුවඳ අතුරුදහන් වෙන්න කලින් නැවත හමු වේවා කියල පතනවා.
ආදරය කරන්න තහනම් වෙච්චි , දෙන්නෙක් තනි වුනාම ගෙදරට පැරල අරන් පලච්චි රටක , ඔය කම්මුලට හාද්දක් දෙන්නවත් බැරි වෛච්චි එක ගැන නම් මට තාමත් දුකයි.... කම්මලේ වැඩ වලින් නිදහස් වෙලා හිත සැනසිල්ලේ හමුවෙන්න , ඔයාගේ යකඩ අශ්වයත් අරන් එන දවසක් ඉක්මනින්ම උදා වේවා කියල පතමින් නවතින මම,
ඔබේ ආදරණීය
මේරි
පසු සටහන,-
අයිති නොවී , අයිතිකර නොගෙන ආදරේ කරන්න කොච්චර අමාරු ද කියල මම දන්නවා.හරි අවබෝධය නැති උනාම මේ වගේ සම්බන්ධකම් වලට අයිති වෙන්නේ එක්කො බරපතල තත්ත්වයේ විරහවක් , නැතිනම් ඒක පාර්ශ්වික වෙන්වීමක් , එහමෙත් නැතිනම් නොමැකී යන වෛරයක් , ඇතැම් විට සියදිවි නසා ගැනීමක් හෝ මිනීමැරුමක්.
අත්හැරීමෙන් පටන් අරන් ආදරය කරද්දි ආදරයේ දී මූණපාන්නට වෙන ගොඩක් ගැටළු අඩු වෙනවා කියල මට හිතෙනවා.
ඉතින් වොට්සන් , මගේ නපුරුකම් ඉවසමින් මේ තරම් ආදරයක් දෙනවට හැමදාමත් මම ඔබට ණයගැතියි............
